Tajne łamane przez pozorne

źródło: materiały prasowe

Samo pojawienie się wyborcy w lokalu de facto ujawnia, jak głosował w referendum, a tego nie da się pogodzić z konstytucyjną zasadą tajności wyborów – pisze adwokat.

Ostatnio kilkakrotnie miałem sposobność uczestniczyć jako pełnomocnik w przesłuchaniach świadków przed sądami w Austrii.  Moją uwagę zwróciła formułka pouczenia świadka o prawie do odmowy zeznań. Owa formułka, czyli po prostu powtórzenie treści § 321 austriackiego kodeksu postępowania cywilnego, wymienia m.in. przypadki wykonania przez świadka prawa wyborczego i prawa głosu, jeżeli są one tajne na podstawie ustawy. Niby nic zaskakującego, chociaż w naszym art. 261 kodeksu postępowania cywilnego podobnego wyłączenia nie ma. Taka wyraźna artykulacja ochrony tajności głosowania w austriackiej procedurze cywilnej – nawet jeśli uznać ją za superfluum – skłoniła mnie do refleksji nad praktyką przestrzegania tajności wyborów w Polsce.

Czytelny wybór

Kontekst jest dość oczywisty – niedawne referendum warszawskie w sprawie  odwołania urzędującej pani prezydent odbyło się pod znakiem frekwencji. Zarówno cała warszawska kampania referendalna, formułowane w niej apele, jak i lekcje z wcześniejszych tego rodzaju plebiscytów, nie pozostawiały złudzeń: przy postawieniu pytania: „czy jesteś za odwołaniem urzędującego wójta/burmistrza/prezydenta?", głosem na „tak"...